عامل پراکندگی گونه‌های مختلف درختان میوه در روی کره زمین مقاومت یا حساسیت درختان به سرمای زمستانه می¬باشد. در مناطق سرد از ارقام مقاوم به سرما و از پایه‌های مقاوم به سرما استفاده می‌شود. در اثر سرمای بیش از حد زمستان، گونه‌های پوست نازک شکاف خورده و در اثر یخبندان شاخه‌ها سیاه می‌شوند. در گیاهان چوبی مقاوم، در اثر یک سری تغییراتی که حاصل می‌شود در اواخر تابستان و پاییز موجب مقاوم شدن آن‌ها در برابر سرما می‌گردد.
در طی مقاوم شدن درختان تغیرات زیادی در درختان صورت می‌پذیرد.
اولین مرحله مقاوم شدن توسط روز‌های کوتاه شروع می‌شود که منجر به توقف رشد می‌شود.
دومین مرحله مقاوم شدن مستلزم دمای پایین می‌باشد که مواد محرک مقاومت ساخته می‌شود. تدابیر زراعی در مقاومت کونه‌های درختان میوه تاثیر بسزایی دارد. ازجمله تجمع کربوهیدرات‌ها کافی در درختان میوه و اندام‌های آن موجب افزایش مقاومت در برابر سرما می‌گردد. آبیاری بی رویه، دادن کود ازته بیش از حد، محصول زیاد, ریزش زود هنگام برگها، تولید محصول بیشتر، هرس زود هنگام موجب کاهش مقاومت درختان میوه می‌شود. پایه‌های درختان میوه نیز در میزان مقاومت آن‌ها به سرمای زمستانه متفاوت می‌باشد. برای مثال پایه‌های سیب مالینگ ۱۹ و ۲، پایه مالینگ مرتون ۱۰۴ و ۱۱۱ مقاوم به سرما هستند. در گلابی هنگامی که روی پایه بذری پیوند شده و از میان پایه اولدهام استفاده می‌شود، مقاومت در برابر سرما فزایش می‌یابد. پایه محلب که برای گیلاس به کار برده می‌شود مقاوم به سرما می‌باشد. پایه نارنج سه برگ مقاوم به سرما بوده و برای مرکبات به کار برده می‌شوند. پایه آلوی ماریانا نیز مقاوم به سرما بوده و برای آلو و هلو مورد استفاده قرار می‌گیرد.
.svg){kind=icon}
